بیماری گال چیست

بیماری گال چیست ؟

انسان بیش از 2500 سال است که با گال (جرب) آشنایی دارد .  این بیماری یکی از اولین بیمای هاست که علت آن کشف شده است . عامل این یبماری نوعی مایت سارکوپتس اسکابئی نوع انسانی است که ابعاد جنس ماده آن 3/0 * 4/0 و جنس نر آن 2/0 * 15/0 mm می باشد که انگل اجباری انسان است . این انگل در داخل اپیدرم به حفر تونل یا باور اقدام می کند . ایجاد بارو در اثر تولید آنزیم پروتئولیتیک صورت می گیرد . پس از لقاح، انگل ماده باردار، شروع به تخم گذاری می کند . تخم ها و مدفوع انگل در پشت انگل ماده در داخل بارو تجمع می یابند . طول عمر انگل ماده 6 – 4 هفته بوده و در طول این مدت بارو را ترک نمی کند . لاروها بعد از مدت 4 – 3 روز از تخم بیرون آمده و با سوراخ کردن سقف بارو به سطح پوست می رسند و سپس خود این لاروها باروهای کوچک و حفره مانندی ایجاد می کنند . بعد از چند بار دگردیسی، انگل بالغ نر و ماده ایجاد و سکیل تولید مثل تکرار می گردد . انگل، باروسازی خود را در نواحی که غدد سباسه کمتری دارند شروع می کند . تعداد انگل ماده بالغ در انسان مبتلا به حدود 12 – 16 عدد می رسد . فقط در گال نروژی تعداد آنها از چند میلیون تجاوز می نمایند . در این مقاله قصد داریم به مطلبی نظیر ذیل بپردازیم .

روش های تشخیصی بیماری گال

• اپیدمیولوژی

گال در انسان در تمام گروه های سنی دیده می شود و در هر دو جنس به طور مساوی بروز می کند . از آنجا که انتقال این بیماری از طریق تماس پوستی رخ می دهد ایجاد آلودگی از طریق جنسی و در گروه های خانوادگی از راه غیر جنسی شایع صورت می گیرد . انتقال غیر مستقیم عفونت از طریق لباس و رختخواب از اهمیت چندانی برخوردار نیست و تجمع افراد زیاد در یک محل، بیشترین نقش را در انتقال بیماری برعهده دارد . انگل های زنده را در نمونه های گرد و خاک منزل افراد مبتلا پیدا کرده اند . در ممالک پیشرفته شیوع گال دارای اپیدمی های دوره ای 15 – 20 ساله می باشد . مطالعات اپیدمیولوژی مولوکولی در بیماران مبتلا به گال دلمه دار نشان دهنده شباهت ژنتیکی فراوان مایت ها در دوره های مختلف بیماری یک فرد مشخص می باشد، در حالی که این مایت با مایت های موجود در سایر بیماران تفاوت دارند . این مساله شاهدی بر این نکته است که این دوره ها به علت عود بوده و ناشی از آلودگی مجدد نبوده است .

• ایمونولوژی

نقش واکنش های افزایش حساسیت در ایجاد ضایعات بیماری به مراتب بیشتر از پاسخ مستقیم بدن به اجسام خارجی می باشد که سبب تاخیر در شناسایی علائم گال می گردد . برخی بیماران، در تماس با عصاره استخراج شده از مایت ماده، دچار واکنش های فوری افزایش حساسیت، ائوزینوفیلی و افزایش سطوح IgE سر می شوند . عیار افزایش یافته IgE یک سال پس از آلودگی کاهش می یابد و ائوزینوفیلی به فاصله کوتاهی پس از درمان برطرف می گردد . شواهد موجود نشان می دهد که افزایش حساسیت شامل هر دو نوع زودرس و دیررس می باشند به طوری که نوع دیررس در بروز پایول های التهابی و ندول های گرانولوماتو، نقش مهمی دارد . در نروژ HLA-A11 با میزان بیشتری در بیماران دچار گال گزارش شده است .

علائم بالینی بیماری گال

در بزرگسالان دوره ی کمون گال سه تا چهار هفته است، اما آلودگی مجدد سبب پیدایش فوری (1 – 3 روز) علائم بیماری می شود . خارش مهمترین یافته بالینی است که در شب هنگام و در محیط گرم از شدت بیشتری برخوردار می باشد . چند شکلی بودن ضایعات، ویژگی خاص بیماری بوده و ضایعات اولیه در مدت کوتاهی به علت خاراندن تخریب می شود . علامت پاتوگنومیک بیماری وجود باروها می باشد که به طول 15-2 میلی متر به صورت خطی مستقیم یا منحنی یا به شکل حرف s قرار دارند . این کانال ها دارای رنگ صورتی، سفید یا تیره می باشند و مختصری برآمده اند . اغلب در انتهای کانال، وزیکول به صورت یک نقطه تیره رنگ به چشم می خورد که محل زندگی مایت ماده است . این کانال ها با خاراندن منهدم می شوند، بنابراین، در افراد با بهداشت بالا تشخیص آنها مشکل خواهد بود . تعداد آنها ممکن است کم یا زیاد باشد . معمولا محل بارو بر روی مچ، کناره دستها و پاها، فواصل بین انگشتان، آلت تناسلی مردان، نواحی سرین،  اسکروتوم، مچ دست، زیربغل و پستان ها قرار دارد .

برای کسب اطلاعات بیشتر به بهترین متخصص پوست در تهران مراجعه نمایید.

مطالب مرتبط با این مقاله:

بیماری آبله مرغان

بیماری زونا

اگزما دست

سرطان پوستی ملانوم